تشخيص و درمان سل
بسياري از بيماران بدون تشخيص باقي مي مانند که علت آن عمدتاً نارسائي سيستم درماني براي تشخيص سريع و درمان صحيح کساني است که نياز به مراقبت دارند . همچنين بيماران نيازمند اطلاعات در مورد بيماري سل و محل امکانات تشخيصي هستند .
از بيماراني که بيماري آنها تشخيص داده مي شود کمتر از نيمي درمان خود را با برنامه هاي قبلي با اتمام مي رسانند و کمتر از نيمي از آنها درمان خود را کامل مي کنند . بيماراني که درمان خود را کامل نمي کنند باعث ادامه ابتلاء ديگران در اجتماع مي شوند . تخمين زده مي شود که يک بيمار عفوني بطور متوسط ۱۰ الي ۱۵ نفر ديگر را مبتلا مي کند .
آزمون‌هاي تشخيصي مي‌توانند شامل آزمون پوستي توبركولين، بررسي‌هاي آزمايشگاهي خون، بررسي خلط و راديوگرافي قفسه سينه باشند. در صورت شك به ساير اختلالات، كشيدن مايع نخاع، برونكوسكوپي و بيوپسي از مغز استخوان ممكن است انجام شود.
ممكن است جدا كردن يا بستري كردن فرد مبتلا به سل لازم نباشد. اين بيماري معمولاً قبل از تشخيص گسترش مي‌يابد. بيماران احتمالاً 10 روز تا 2 هفته پس از درمان غيرعفوني مي‌شوند.
گاه از شما درخواست مي‌شود نمونه خلط 24 ساعته خود را براي بررسي آزمايشگاهي جمع كنيد تا مشخص شود كه آيا سل همچنان فعال است يا خير.
راديوگرافي‌هاي منظم پيگيري
بيماريابي و تشخيص
بررسي نمونه خلط زير ميکروسکوپ موثرترين روش کم هزينه در بيماريابي سل ريوي افراد مشکوک است. سل براساس شرح حال، معاينه هاي باليني و تست هاي آزمايشگاهي و راديولوژيک تشخيص داده مي شود.
بهترین راه تشخیص بیماری سل در افراد مشکوک انجام آزمایش خلط در سه نوبت مجزا و مـشاهده آن در زیر میکروسکوپ است در صورت ابتلا به سل ریوی در اکثر موارد میکروب سل در داخل خلط مشاهده خواهـد شـد
این آزمایش در کلیه مراکز بهداشتی درمانی به رایگان انجام میگیرد .
تشخیص بیماری سل :
اولین روش انتخابی برای تشخیص بیماری سل ریوی آزمایش اسمیر مستقیم خلط است. در این روش از افراد مشکوک به سل، ۳ نمونه خلط در عرض ۲ تا ۳ روز جمع آوری و مورد آزمایش قرار داده می شود. در صورتی که جواب دو نمونه از سه نمونه خلط مثبت باشد بیمار به عنوان خلط مثبت طبق برنامه Dots تحت درمان قرار می گیرد. اگر جواب یکی از نمونه ها مثبت باشد و نشانه های بالینی و رادیولوژیک با بیماری مطابقت داشته باشد با نظر پزشک معالج می توان درمان را شروع کرد.
سل ریوی هیچگاه نمای بالینی منحصر بفردی ندارد بنابراین رادیوگرافی فقط نقش کمک کننده در تشخیص سل دارد.
تست پوستی توبرکولین ( PPD ) از نظر بالینی ارزش محدودی دارد بخصوص در کشورهای با شیوع بالای سل. بهر حال تست پوستی توبرکولین در سنین زیر ۵ سال دارای اهمیت است.
مؤثرترین امر در تشخیص به موقع سل، به یاد داشتن این بیماری در ذهن به هنگام ویزیت بیمار است.
تحقیقات نشان می دهد که سهم پزشکان در تأخیر تشخیص به مراتب بیشتر از سهم بیماران بوده است. لذا برنامه های کنترل سل در کشور باید بطور عمده بر کاهش تأخیر پزشک در تشخیص متمرکز شود
منبع :
http://forum.iransalamat.com/%D8%B3%D9%84-799/%D8%AA%D8%B4%D8%AE%DB%8C%D8%B5-%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%86-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%B3%D9%84-17690/